Biçerin Kulübesi Şiiri - Feyzullah Evcil

Ay ışığında......
Bir balıkçı kulübesi....
Dalgaların sesi,
Kıyıya vuruyor acımasızca...
Bizde kum taneleri gibi ışıyoruz
Ay ışıgında.....
Biçerin kulubesinde...
İki güzel insan ve benim
Kalplerimizin ürettiği loş ama
Büyülü bir ışık altında
Söyleşiyoruz.
Karşımda can arkadaşım biçer,
Birde hatun hanım
Melek gibi......
Biçer...saçları bembeyaz
Ama delikanlı gibi.....
Sesiyle güç veriyor loş ışıklara..
Hatun hanım; yeşil başlı telli turnam
Türküsünün hüznüyle ağlıyor.
Ay ışığına vuran gözyaşları
Ruhlarımızın pasını silen bir umman sanki.......
Çirkinlikler yok..
Kovaladık çıra büyüsüyle.
Dalğaların sesi,
Yeşil başlı telli turnam türküsüne ritim tutuyor sanki.....
Denizin üzerinde bir silûet görünüyor
Sanki deniz kızı.......
Türkümüze dansıyla eşlik ediyor
Ve bize el sallıyor........
Güneş enerjisiyle çalışan idare lambalarımız
Birer birer söndükçe
Kulübemiz daha da aydınlanıyor
Gözlerimizdeki sevecen pırıltılarla.....
Türkülerle çoşan yüreklerimizde
Yediveren gülleri açıyor.
Bir balıkçı motorunun sesi duyuluyor uzaklardan.....
Nasibin bol olsun diyoruz hep bir ağızdan.......
Başımı kaldırıp bakıyorum semaya......
Yıldızlar göz atıyorlar aya......
AY da bize tatlı bir gülümsemeyle bakıyor......
Ve denize aşık bir meteor parçası
Köz halinde ulaşıyor sevdiğine.....
Tatlı konuşmalarımız semâyı kaplıyor....
Bir daha ne zaman diyoruz buluşmamız?
Donup kalıyoruz.
Sözler boğazımızda düğümlenmiş sanki....
Ses seda yok hiç birimizde...
Sanki hiç ayrılmayalım dermişcesine......