Bîçâre Bülbül lll

Seherde bülbülün gördüm figânın
Gülün mesteylemiş kokusu cânın
Yitirmiş kendiyi bilmez mekânın
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Akar gözlerinin yaşıyla kanı
Ki gark olmış gülün bûyuna cânı
Unutmuş zâhir ü bâtın cihânı
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Görenler der yazık bu derdmende
Uçar iken havâda zinde zinde
Giriftâr eylemiş cânını bende
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Meğer cânı erişmiş vasl-ı yâre
Bulunmuş derdine bin dürlü çâre
Gelemez ayruk ol cân bu diyâre
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Gülün bûyunda mahv olmuş vücûdu
Geçip gülden Hakk'a kılmış suçûdu
Budur âşıkların dâim şühûdu
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Gül olmuş bülbüle bir kerre âşık
Demiş ey bülbül-i şûrîde sâdık
Cemâlın eylesin Hak sana lâyık
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Sözü Üftâde'nin cân bülbülüdür
Gülistân dediği vuslat ilidir
Süren âsıkları kudret elidir
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül