Bîçâre Bülbül IV

Seherde bülbülün gördüm yatağın
Gülün sâyesinde kurmuş otağın
Umar yâre vere cânı metâın
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Kokusundan gülün mestâne düşmüş
Firâk ü hasret oda başdan âşmış
Ki cûş edip gönül deryâsı taşmış
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Gehî ağlar gehî ebyâta başlar
Gehî mecnûn olup başını taşlar
Gehî dağlar gezip sahrâda kışlar
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Gehî hâmûş olup gayrıya bakmaz
Ki gülden gayrıya hiç gönlü akmaz
Girüben halvete taşraya çıkmaz
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Atar dürlü belâya kendüzünu
Bilemez nedürür kend'özünü
Murâdı bu kı göre dost yüzünü
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Sanır bu resm ile erer visâle
Yüreğin eyleyüben pâre pâre
Buluşmamış meğer bir ehl-i hâle
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

İşit Üftâde'nin bülbül sözünü
Gülün bûyunda mahv eyler özünü
Dilersen kim göresin dost yüzünü
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül