Bîçâre Bülbül II

Seherde bülbülun gördüm durağın
Gülün tekyesine dikmiş çerâğın
Güle cân vermeğe kılmış yarağın
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Yitirmiş aklını kendini bilmez
Gülün devri geçince aklı gelmez
Hakk'a âsık olanlar hergiz ölmez
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Gülün benzi sarardı gülmez oldu
Kokusu bülbüle erişmez oldu
Gülistâna kimesne gelmez oldu
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Ki bülbülün başına geldi aklı
Göremeyip gülü etrâfa bakdı
Firâk odunu yanıp taşra çıkdı
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Bu derd ile gezerken berr ü bahri
Çeker iken belâ vü derd ü kahrı
Gülün bûyu idi gönlünde fikri
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Dedi bir ehl-i Hak geç fâni gülden
Fenâsın bilmeden mi sen ezelden
Vefâ gelmez imiş fâni güzelden
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül

Gârib Üftâde'nin budur duâsı
Erişe canlara Hakk'ın atâsı
Gönüllere dola nûr u ziyâsı
Zihî şûrîde vü bîçâre bülbül