Zamanın üstüne düşerken karanlık
Güneş avuntuları başlar içinde.
Düşünceler sarar bedenini
Ve sen hazan mevsiminde
Bir kavak ağacı misali
Sallanıp düşen yapraklarına ağlarsın.
Her yaprağında birer parçan
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
