Biçare Şiiri - Cihat Şahin

Kaldım dünya çölünde, güçten cüda biçare!
Aldım dersi hayattan, ömür bitti ne çare!
Varmı derman derdime, desenize ey dostlar!
Lütfeyleyin fakire! varsa şayet o, çare?

Uçtu gitti gençliğim, va-esefa, boş yere!
Uğramadı şu beden, yıllar yılı hoş yere!
Kaçtı feri gözlerin, güç kalmadı dizlerde,
Harcandı koca ömür, ne yazık nahoş yere!

Hür yaşamak(!) uğruna, çok seyyiat işledim!
Baki sanıp hayatı, ham hayaller düşledim!
Su-i akran ve dünya, aldı baştan akılı,
Din namına ne varsa, yaşantımdan dışladım.

Rehber oldu kör şeytan, gittim yanlış yollara,
Pis işlere bulaşıp, rüsva oldum kullara.
Ne ar bildim ne hayâ, yedim tonla haltı ben,
Battı yere şerefim, sakız oldum dillere.

Kulluğumu unutup, malik sandım kendimi(!)
Öfke ile ettim ret, “sen bir abd sin! ” dendi mi?
Gaflet ile cehalet, sarhoş etti içmeden,
Eylemedim der-hatır, “Elestü” den andımı.

Saymak ile bitmez ki, işlediğim yanlışlar,
Her gününde ömrümün, onlar ile yanlış var.
İdrak edip ayıldım, rücu ettim rabbime,
Nedametle şimdi ben, ediyorum ah-u zar.

Tashih ile bitmiyor, yanlış dolan kareler!
Cevap vermez tiryaka, kanserleşmiş yaralar!
Vicdan her an feryatta, kalp akıla tan eder,
Ruhun ahu enini; yürekleri paralar.

Düştüm Rabbim bahtına, geçte olsa çarnaçar!
Başka yer yok gidecek, kaçsa nere, kim kaçar?
Dedim; “bahtım karaysa; ancak Mevlam ağartır! ”
Muğlâk olan talihi; ondan başka kim açar?

Madem dönmüş kapına, biçareyi kovma sen,
Bu bap; rahmet babıdır, odur ancak en Ahsen!
Gufranına yok sınır, merhamet et gedana!
Nere gider bu fakir; maazallah tart etsen!

Her kapıyı denedim, yok derdime bir çare!
Derman değil dert oldu, insten gelen her çare!
Gitmem artık bir yere, sana geldim Allah’ım!
Reddetme şu bendeni, ol derdime sen çare!

Cihat ŞAHİN
12.06.2010-İZMİR