Biçare Şiiri - Muhammed Salih Ünal

Varlığın yokluğundan biçare etti beni
Gözlerine baktıkça yoruldu düşlerim
Kâbusun ortasında uyanmak gibiydi oysa
Hasretinden süregelen rüzgârları hissetmek

Merhamet tarlasının ortasına konan kargalar gibi
Talan eder hislerimi; gözlerinin öfke dolu bakışları
Oysa ben ay ışıltılı gözlerinde görmüştüm
Yeryüzünü cennete çeviren masumiyetini

Nereye baksam yalandan güler durur insanlar
Dört bir yanımı çevirmiş sahte mutluluklarla dolu bakışlar
Oysa yalandan gülmeleri unutup gelmek istedim kapına
Mutluluğun özünü yaşamak istedim ilmek ilmek derinliklerimde

Yüreğimin penceresinden içeri uçan narin kuşların saflığı
Ruhumun dehlizlerinde dolaşan hislerimin sirayeti oldu
Uzak diyarların düşlerinden beslenecekti hasretin
Bir bakışınla kayboldu sessizliğinde hislerim

Ruhumu saran gecenin ay ışığında seni seyrederken
Gökyüzündeki bütün yıldızların benim için parladığını sandım
Karanlığın içinde kayboldum oysa dönüp baktığımda
Varlığın yokluğundan biçare etti beni