Gece yarısı yine dalda kanlı bülbül ;
Biçare, gün yüzü görmeden sönen ömür!
Zamanı geldiğinde atarsın kabre gül,
Ne çare gittiği yoldan dönmez düşünür.
Bakıyor etrafa yine melül melül,
Ezele kadar sürecekti bu tefekkür.
Seni bir daha dinlemeyeceğim gönül.
Neden bazı insanlar ölmeden gömülür.
Kayıt Tarihi : 6.3.2022 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!