30 Ocak 1963’te Kars’ın Kağızman ilçesinde doğdu. İlkokulu ve liseyi Kağızman’da bitirdi. Atatürk Üniversitesi Kâzım Karabekir Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği Bölümü’nde öğrenim gördü. Erzurum ve İstanbul’da edebiyat öğretmenliği yaptı.
Şiirlerinde halk şiiri geleneğine uygun olarak mahlas kullandığı için eserlerini “Bican Veysel YILDIZ” adıyla yayımlamaktadır.
Şiir yazmaya ilkokul üçüncü sınıftayken başladı. Düz yazı çalışmaları ise lise yıllarında başlar. Değişik dergi ve gazetelerde yazar, yayın yönetmeni ve sana ...
Bir vurgun gerilladır gözlerin
Gidince alıp götürür
İnfaz sicillerimi.
Gözlerinde mapus gönlümü
Saçlarında sehbaya çek.
Bu aşk;
İlk öğretmenim,
Kerkük hoyratları söylerdi.
Ben, yanık türkülerle
Büyütülmüş çocuğum.
Nasır tuttu yüreğim
Gönlümdeki neşeye acıyı katıp gitmiş,
Kaldırımlar üstüne sarı gül atıp gitmiş.
Sarı güldeki mana, sığmazdı bin satıra
O yüzden mektup değil, sarı gül son hatıra.
Kalemim kan sızıyor,
Bakmayın güldüğüme.
Aşkı tatmayanlar inanmaz
Yaşarken öldüğüme.
Kalemim kan sızıyor;
Anne bilirsin,
Ben sevmeyi senden öğrendim;
Düşmanıma bile gönül verebilirim.
Anne bilirsin,
Ben görmeyi senden öğrendim;
Yorgun akşamları omuzladım geceler boyu
Tan yeri ağarırken silkindim
Ben ki ürpermezdim azap ayetlerinden
Bir kedinin ayak seslerinden irkildim.
Düşündüm;
Madem ki bizleri O yaratır,
ERZURUM’A KAR DÜŞER
Radyoda hava durumu verilir;
Erzurum’a kar düşer,
Gönlüme efkâr düşer.
İstanbul’a kar yağsa
CEMRE
Al, götür gözlerini
Bırakma aynalarda
Gözlerini görmek, yaraya tuz basmaktır.
Söylesem sevgimi
Hatırlıyor musun Erzurum'dan gittiğin günü?
Nasıl içli içli ağlamıştı bulutlar.
Ayrılık zehrini tatmış yüreğim gibi.
Gittiğin yerde benden gayrı yar dilersen
Diliyorum; dileğin dilinde kalsın.
İki arada bir derede kalmışız
Ardımızda;
Ömür diye bir yalan,
Önümüzde;
Ölüm denilen gerçek!
Gel de çık işin içinden çıkabilirsen.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!