Bıçak Sırtında Şiiri - İlknur Tokgöz

Yürüyoruz hayat denen bu yolda,
Hepimiz bıçak sırtında,
Bazılarımız anlasada,
Çoğumuz değiliz farkında,
Koşarken mutlulukların peşinde,
Mutsuzluklar belkide çok yakında,
Yüzerken mutsuzluk denizinde umutsuzca,
Mutluluk denen güzel rüya,
Geliverir bir anda,
Ararken beyaz atlı prensini,
Umutsuzca uzaklarda,
Dikkatli baksa görecek,
Aradığı belki duruyor tam yanında,...
Gündüzleride karardı bu güzel dünyanın artık,
Geceler bile örtmüyor kirlilikleri,
Kutup yıldızı gibi parlıyor, kötülüklerin hepsi,
Maddiyat esir etmiş herkezi,
Güller,çiçekler,ölümsüz aşklar,
İlgilendirmiyor artık hiç kimseyi,
Bıçak sırtında yürüyoruz
Mutlulukla,mutsuzluk birlikte,
Çok istesek te Tanrı,
Bu dünyada bir daha denemez bizi,
Beyaz gelinlikler içinde
En büyük sevgilerin,beklediğini umut ederken biz,
Belkide acıların en karası,
Bekliyor acımasızca kimimizi,...
Kardeş olmuş mutlulukla acı,
Fincan içinde,görmeye çalışıyor falcı,
Hepsinde üç vakte kadar haber var,
Çoğumuz inanmasakta,
Her sohbette bir falcıya yer var,
Kimimizin esse de başında kavak yelleri,
Çoğu zaman hüzünlüdür tamburun nağmeleri,
Her geçen gün bitiriyor bizim menzili,
Umalım güzel günler,bekliyordur bizleri,
Yağan yağmur yeşertirken umutları,
Ayaz götürüverir, yeşeren filizleri,
Yuvarlak dünyada arayıp dursakta,doğruları,
Kalp gözüyle bakmazsak,
Gerçekleştiremeyiz hayalleri,
İstemesekte yürüyoruz bıçak sırtında,
Hayaller, gerçekler,yalanlar,
Umutlar onun üstünde,
Korkmadan cesaretle yürüyen düşmez üstünden,
Bıçak gibidir hayatın gerçek yüzü,
Amaç yemek olmalıdır bağdaki üzümü,
İnsan olmanın en büyük erdemi,
Duymaktır başkalarının hüznünü,
Ölüm değildir,bu dünyanın en güç işi,
Bukalemum gibi renkten renge girer onursuz kişi,

(23.07.2007)