Bibliyoman Şiiri - Elif Arı

Bir zamanlar, mutluluk gözyaşları döken,
Bütün kelimeler.
Artık ait olmadığım bir tebessümle,
Can çekişiyor...

Dudakların bitiremediği sessizlikler.
Bir baraka da kaybolacak kadar,
Kaç seherde yankılanıyor...

Bu gece de yaprakları sallandıran ağaçlar.
Küçük bir nokta vakit bilmiyor.
Sükutuna gebe mesafeler.
Kim derdi ki bibliyoman,
Ne halde bu gözler.......

(Bibliyoman kitap hastalığına yakalanmış demektir! ! !)