Biberon Ve Yeşim Şiiri - İrfan Kurşun

Küçücüktüm
Anneciğim hastaydı
Beni hiç bir zaman koynuna alıp da yatmadı
Süt annem de biberonum oldu
Bir de bebeğim vardı adı Yeşim
Birde aşkım vardı çocukluk yüreğinde
Adını dahi bilemediğim
Ama biliyordum
Alın yazımın en karmaşık yerindeydi
Ben çocuktum
Ve daha doğmadan sana sevdalanmıştım
Ben çocuktum
Cılızdım ve de zayıf
Hep hasta olurdum
Bilir misin konu komşu ateşimle yakardı
Tandırını ve sobasını
Oysa ben aşkının ateşiyle bir bilsen nasıl yanardım
Cehennemi benim tutuşturacağımdan korkardım
Bazen yangınım sönsün Allah’ım diyordum
Anneciğimin bir damla sütünün
Ateşimi söndüreceğini de biliyordum
Ama anneciğim hastaydı
Sütü kesikti
Beni annem hiç emzirmedi
Ve benim ateşim hiç dinmedi
Oysa ben bu ateşi
Senden aşkım karşılığı satın almıştım
Cürümüm ile yanmaktayken
Beni kimse anlamamıştı
Bebeğim ve süt annemden başka
Yeşimimin gözleri plastik değildi sanki
Bakışları tedavi ederdi yaralı çocukluk yüreğimi
Biberonum ise aşk badesini her sunuşunda dudaklarıma
Asırlar öncesi verdiğin buseyi hatırlatırdı bana