Bir vazo kırılır, çaresiz kalır ya insan
Dalgalar gelir, kumdan kaleyi yıkar ya
Hani; o nefesin boğaza düğümlendiği an
Bir refleks ile ağızdan, anne çıkar ya
Çaresizliğimizin gölgesidir hayata karşı
Platonik bir anne ve yavru aşkı
Herzaman canlı ve sırılsıklam
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
s.a akan bu sıırınde guzel annenı cok mu ozledın??
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta