Bi'şey Demem Şiiri - Muammer Karataş

Boş kağıt defterlerde kalem üstünde güzel durur,
Yazmak ister el ama; hayal onla gezer durur

Sen karşıma geçince, şiirimden güzel durursun,
Eh be! kalemim yazsana sen ne? süzer durursun.

Kıskanırım seni defterimden kalemimden ve kendimden,
Senin için deliyim kendi kendime engelim ben,

İphamın, kederin, acın, aceb; bir kinin varmıdır,
Düşünürüm her gece bir bakışın bana kar mıdır?

Hayal de olsa; ellerini rüyamda, bir zerre uzat bana,
Rüyasız geçen her uyku sanki, bin kere azap bana.

Allı tenin üstüne serpilen kuşa yanam,
Her genç sever, ama; ben delirmekteyim anam

Kimbilir! şu; gök,deniz kaç kişiye bedel ve kaçına,
Bense değişmem hiç birini senin bir tel saçına.

Sensiz bahçelerde, çiçekler şaibeli süs gibidir,
senin nefesin, ter kokun bence; canım mis gibidir.

Karanlık saçlarına, aydınlığı içirir geceler,
Benim şifam sensin fayda etmez heceler.

Mehtapla bir olup her gece karşıma geçersin,
İksir senin demindir niye ki, yudum yudum içersin?

Güneş sende parlaktır, ama geceme karışamaz,
Binlece yıldızı yanar senin nuruna erişemez.

Sigara elimde güzel durur dumanı içimde is olur,
Gece senin eserin güneş önünde sis olur.

Bu kadar güzelliğin anlattırdı bana bunları;
Es es be! rüzgar o, gelmesede vursun yüzüme kumları.

Seni anlatırım anlatmaktayım ama hiç hiç bi'şey demem
Hayalinlede güzelsin iç iç bi'şey DEMEM