Bi'r-i Muattal Şiiri - Reh Nûma

kuyumdayım ,
yüzyıl önce başladım beklemeye..

oturup burda
insan şekillendirdim uzunca bir müddet
kendi suretimden ;
bana benzeyen ..

hünerli değilmiş ellerim ,
anladım..

yoldaş aradım yusufi yalnızlığıma ,
dolanıp durdum cümle kuyuları

adanmış suskularda
kendi sesimi duyumsadım

konakladığım her kuyuda
aksimi ,
bulurum sandım ..

insanların benden götürdüklerini ,
bana kimsenin vermeyi bilmediği
ş e y l e r i ,
benim isteyemediklerimi
geri alırım sandım

anladım ki kuyular ,
kendi yalnızlığını avutmak için çabalayan
delirmiş insanların girdabıymış..

...
yine
eski kuyuma dönüyorum..
canlılığım yitiyor,
uzaklaşıyorum..

yeni bir uzak öyküyle,
kendimi
uzakta bekliyorum

hikayem
yeniden başlasın diye,

ve bitsin
diye..