artık gökB/yüzünden uyanıyorum hayata
hatta hiç inmiyorum desem yeri
ansızın bi vapurun arkasında
buluyorum kendimi
çoğu zaman yanımda bi martı
o vapurdan atılan simite
ben vapurun dumanına sevdalı
senin olduğun yerde
gözlerimin içinin güldüğünü söylediler
-insanın gözlerinin içi nasıl güler-
şu sıra her yerdesin
demek sürekli gülüyor gözlerimin içi
misal uyanıyorum sabahları
-yahut geceleri-
yastığımda gökyüzü
yastığımda gök/yüzün
saçların yüzüne dökülmüşse hava bulutlu
açıksa gözlerin yıldız var gecemde
elini tutsam sıcak
bıraksam olmaz
dudağının kıvrımına öpücük kondursam
sanırsın cennet
gökyüzünü öpebilir mi insan
bak ben öpüyorum işte
işte bak bi kere daha öptüm
dokundum üstelik de
ne tuhaf
yüzündeki hüznü sevmiştim ilkin
hüznün yakıştığı bi yüze
her şey yakışır bunu sen de bilirsin
önceleri uyandığında yastığımda hüzün olurdu
şimdi yüzün
hadi oradan şair
bunu bi harf değişikliğine
nasıl indirgeyebilirsin
29/12/2007
Mehme ArslanKayıt Tarihi : 31.12.2007 12:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!