Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ben babamı yirmi oldu kaybettim.hala yokluğuna alışamadım ama senin şiirini okuyunca, varken baban yoksa sanırım daha acı süper bir şiir tebrik ediyorum...
on puan efendim
BİR BABANIN ÇOCUKLARINA BİR SİMİT BİR KÜLAH DONDURMA ALMASI ANNE BABASI OLAN ÇOCUKLAR İÇİN BELKİDE HİÇ BİR MANA TEŞKİL ETMEZ AMA ŞAİRİMİZİN BABASIZ BÜYÜŞÜ BU GİBİ BASİT ŞEYLERİN BİLE ÖNEMİNİ BİR KEZ DAHA GÖZLER ÖNÜNE SERİYOR TEBRİKLER
çok hüzünlendim...babasından ayrı kalan bir çocuğun gözüyle o kadar içten anlatmışsınız ki...tebrikler..
Çok güzel ve bir çocuk ruhuyla sessizce haykırmanın biriktirdiği büyük bir özlem...
İşte o özlem, seni bir ömür boyunca yakar, kavurur. Derdini kimseye de anlatamazsın... anlatsan bile, sana o özlemlerle geçen çocukluğunu geri getirerek, aynı duygularla yaşatabilecek mi.!?
Bu duyguları ancak, hissederek yaşamış olanlar anlar. Saygılarımla...
yokluk allahın emriyse katlanılır gidilirde varken yok olmak daha ağırdır baba anne bunlar insan hayatının vazgeçilmezleridir bir baba,anne çocucuğunu elinden tutup gezdirecek gücünün yettiğince birşeyler alıp onu sevindirecek kulağını çekecek hatta dövecekte ve bunlar yıllar sonra tatlı bir anı olarak hatırlanmak üzere hafızamıza kazınacak tebrikler
serap çocuklarının babası için yazdın değil mi.çok güzel empati müthiş bir sanat çok sevdim şiirinizi güçlüsünüz sadece dört şiir mi lütfen bizi şiirsiz bırakmayınız saygın anne kişiliğinizde tüm anneleri kutlarımhepiniz saygın insanlarsınız iyi ki varsınız sevginiz var kalbiniz her zaman sevgi dolu yoksa bizim halimiz ne olurdu yüreğinizden öpüyorum saygın anne
yüreğine sağlık,,çok duygulu hüzünlü iç çektiren satırlar...sevgilerimle
elleri tekrar tekrar öpülesi anne sizin nazarınızda tüm annelere saygılarımı arzediyorum Serap anne
ciğerimi yaktın bir baba olarak düşünmeme ve evlatlarımla ilişkilerimi gözden geçirmeme neden oldunuz annenizi tebrikederim serap bende anne sevgisinden uzak büyüdüm bu kez rotam güzel bir limana uğradı teşekkürler tam puan
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta