anne-baba diyorlardı
bebek nidalarıyla! ..
sonra hep,
'anne' dediğinin farkına vardı
'babaaa'
'baba' kim?
'baba' nerede?
baba hep seyahatte,
baba hep mesaide.
nasıl bir babaydı benim babam! ....
hiç gelmeyecek mi? bu baba...
ayırdın yollarını annemle,
beni sensiz büyüttü,
dişiyle, tırnağıyla,
okuttu bizi,
sen neredesin baba...
çoook uzaklarda,
bilinmez kuytularda,
kimbiliiirrr nerelerde...
öldün mü sağmısın?
onu bile bilmiyorum baba..
içimi nasıl acıttığını bilseydin,
babasız büyümenin
arkadaşlarım babam gelecek,
bizi denize götürecek,
bana çikolata getirecek,
dondurma da getirecek,
dedikçe,
içimin nasıl acıdığını bir bilseydin baba..
annemin hep sinirli oluşu,
hiç yoktan bana bağırması,
şimdi şimdi anlıyorum
demek bundanmış
sen yoksun diye baba...
bizi bıraktın gittin baba.
hiç mi için yanmadı
hiç mi özlemedin
arayıp sormadın yıllarca
hayal meyal hatırlıyorum
aklaşmış saçların vardı
daha o yaşlarda
neden küstün
neden gittin baba
bi gelsen bi görsem
bi dertleşsek,
sensiz çocukluğumu
nasıl geçirdim bi anlatsam
ohhhh beee diyeceğim
yılların acısını çıkaracağım
içimden....
sonra git...
bizi bıraktığın gün gibi
git.....görmek de istemem
ben baba olacağım şimdi
Çikolata, şeker bile alacağım...
onların içini acıtmayacağım baba.
03.07.2007
Serap KızıltepeKayıt Tarihi : 9.7.2007 15:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben babamı yirmi oldu kaybettim.hala yokluğuna alışamadım ama senin şiirini okuyunca, varken baban yoksa sanırım daha acı süper bir şiir tebrik ediyorum...
İşte o özlem, seni bir ömür boyunca yakar, kavurur. Derdini kimseye de anlatamazsın... anlatsan bile, sana o özlemlerle geçen çocukluğunu geri getirerek, aynı duygularla yaşatabilecek mi.!?
Bu duyguları ancak, hissederek yaşamış olanlar anlar. Saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (10)