Bi çare Şiiri - Melih Eren Özkaya

Heveskar idim senli olduğum ve senin adın geçen hayallere

Bi çare idim sensiz hayllerimin film geçidinde

Adeta hüsran olurdu onca emek onca uğraş onca gayret

Zira asıl sevinç ve muhabbet kaynağım senin olduğun her bir lahza imiş

Senin derdin bile bana derman olurmuşta ben bihaber avareymişim

Senin olmadığın derdi neyleyim ben

Senin olmadığın hülyaları ve rüyaları neyleyim ben

Beni kendi benliğinde yok ettin Kendinle yek pare ettin Sensizliği bana ölümden önce ölüm ettin

Ama ben senden ve seni hatırlatan hiç bir şeyden zerre miskal sapmak bir yana dursun

Bir an aklımı dürtmesi gece senden mahrum kaldığım kabuslarla sebep oldu

Sensizlik içinde senli hayallerim beni Asude ederdi

Olmasaydı senli hayallerim ne ben olurdum

Ne de Bu çorak araziler münbit bir cennet bahçesine dönüşürdü

Sahra'da savrulan kum taneleri gibi benliğim dört bir yana uçuşurdu

İçim karman çorman bir iklim olurdu

Yazın en sıcak olduğu vakit kar yağardı

Tatlı sular tuzlu sulara mağlub olurdu

Arılar bal yerine zehir yapar dururdu

Kediler kral aslanlar sefil olurdu

Bense varlık içinde yok olur hüsran içinde vaktimin dolması için kahr olurdum