Bî-bekâdur Bu Menzil İy Ahbâb Şiiri - Ah ...

Bî-bekâdur bu menzil iy ahbâb
Fe’ttekûl’l-lâhe yâ ûli’l-el-bâb

Kopdı kaht-ı vefâ vü bu müşkil
Ki bulınmaz bu kahta fethü’l-bâb

Olma ahdine garre dünyânuñ
Sadıku’l-kavl ola dime kezzâb

Beni sîr-âb ide dime cihân
Sanıban bu serâbı sen sîr-âb

Dünyadan kes taallukı ki oldur
Senüñ-ile Hak arasında hicâb

Saña senlik-durur ikâb u belâ
Ki oldı âfet ukâba perr-i ukâb

Senligi terk it ki rûşen ide
Göñlüñi şule-i ileyh-i me’âb

Zîr ü bâlâ ne varsa oldur bes
Ki yakîn mihr nûrıdur meh-tâb

Hâcetüñ andan isde ki ide saña
Feth-i bâb ol Müfettihü’l-Ebvâb

Ger dilerseñ ki ide günâhuñı mahv
Tevbe it “innehü Hüve’t-Tevvâb”

Nefsi ko ki olmaya işüñde hatâ
Akla uy ta ki re’yüñ ola savâb

Ekdügüñ dâneyi nedür bil kim
Cev-be-cev idilür senüñle hisâb

Dünyada tâat it ki ukbîde
Görmeyesin ki “keyfe kâne ikâb”

Utan andan ki anuñ katında-durur
Ne ki var zerre zerre ilm-i kitâb

Düriş anlardan ol ki vasfı olaruñ
Geldi “tûbâ lehüm ve hüsnü me’âb”

Olma câhına dünyanuñ garre
Ki karâr almadın döner dolâb

Ne assı olmah emel evi mamûr
Çünki ola serâ-yı ömr harâb

Dünya kalmaz kimesneye ne gerek
Pes anuñ-çun bu kamu renc ü azâb

N’oldı gör Şâsb kanı Nîrem ü Sâm
Kandadur Zal ü Rüstem ü Sührâb

Hulefâ n’oldı ya mülûk-ı Acem
“Ehleke’d-dehr ûlâ’ike’l-ahzâb”

Taht u tâcı koyup bu sultânlar
Uş yaturlar çüriyü taht-ı türâb

Sür göñülden bu dünyanuñ mihrin
Koma kim büt-gede ola mihrâb

Tîz bitür hayr işi kılma direng
Ki ider gitmege bu ömr şitâb

Yigid-iken ibâdet it senden
Ne gele çünki gide ahd-i şebâb

Zikrini komagıl dilüñden anuñ
Ki aña ider kamu rücûc u iyâb

Dane ekmezsen itme dahla tamac
Amel itmezseñ umma hîç sevâb

Kurı yayı ki şirkdür ider ol
Tâatuñı “bikîatin keserâb”

Her ne bâb-ıla ki Ahmedî söyler
Sözi hikmet olur u faslı hitâb

Üşbu resm-ile yanmaya oda ûd
Üşbu sâza iñilemeye rebâb

Sözde anuñ bigiyem diyene di kim
Nice bülbül bigi ide nagme gurâb

Oldur ol kuş ki şâh-ı sidre aña
Dâm-durur yolında iy ashâb