Bî Aşk Şiiri - Mümine Altay

Ne kadar safmış insan!
Ne de yol katettim, düşünmedim bir an;
Sen gerçeği hissetme de...
Her mağarayı bir maden san!

Her sevgiyi bir aşk sanmışım;
Şimdi uyku tutmayınca anladım;
Gül ırmakları da yüzdüğüm an,
Onun omzuna sanki başımı yasladım!

Nasıl bir duyguymuş bu?
Aziz damarların daha hızlı attı.
Başımı yastığa koyunca, mesafe...
Kalbime iğne gibi battı!

Bir çıkmazdayım şimdi.
Elimi tutan olsa da çıkarsa;
Çıkaran inşallah o olsa
Ve sonra da uzaklaşmasa...

Allah'ım ne olacak şimdi?
Adeta bir imkansızlık...
Hayali bile güzeldi sanki;
Cidden hayalleriyle yaşarmış kişi!

Artık doğru ve yanlışı ayıramıyorum;
Tekrar üzülmekten korkuyorum.
Unutmak da en iyisi işte...
Ama işte! Ondan korkuyorum!

(04.10.2012)