Can-ı canan Şiiri - Mehmet Ali Kızılırmak

Tükürüyor agaçlar yapraklarını
Gösteriyor yalnızlık penceresini
Ağlama can sil nemli gözaltlarını
Dinle şu garibin nacizane sesini

Toprak ağlamaz lakin yaş ise böyle
Tohumlar serpilmiş gökten bellidir
Ne sen kul ol bataklığa ne ben köle
Batan çıkamaz bunun sırrı sendedir

Doğdum doğalı ne gülerim ne ağlar
Yalnız başım dil arada seni sayıklar
Gittiğinden beri ateşin bağrımı dağlar
Kurulan hayallerim hâlâ hayattalar