BENİM GÜZEL GAZİANTEPLİLERİM
Keşke herkes “Küçük Arif bey” kadar büyük olabilseydi
Çok yakından olmasa da tanıdım Küçük Arif beyi. Gaziantep’in simgesel insanlarındandı. Hemen hemen herkes tanır, severdi onu. Yaşamından küçük kesitler anımsıyorum. Evlenişine tanık olduğum yıllarda ilk gençlik yıllarımı yaşıyordum.
Dedem Ökkeş Bahri Günenç ile Vakıfa nineliğim Kayacık’ta otururdu. Nedendir bilmem, sık sık onlarda bulurdum kendimi.
Fadile abla komşularıydı onların. Kimi kimsesi yok muydu Fadile ablanın? Neden kendisinden özge bir yakınını anımsayamıyorum? ..
Kilisli eli bereketli yaşlı bir komşu kadın vardı. Adı Hanife kadın mıydı acaba? Hanife kadın, bekâr, dul kadınlarla erkekleri birilerine yakıştırmayı severdi. Büyük halamı da kendinden yaşlı olan bir hemşerisiyle evlendirmeyi de o başarmıştı.
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta