045
Çok okur az yazardı, yazarsa da uz yazardı Vedat Kutlar
Edebiyatçı olmam konusunda günahıma girenlerden biri de Vedat Kutlar ağabeyimdir. Onu bir zamanlar tek sayfa halinde yayımlanan Işık Gazetesinin loş matbaasında tanıdım. Kör Muhtar, Malamaç Kemal, Godduro Cövdet kendisiyle çalışırdı.
Yanında çalışanların hiç birisine işçi muamelesi yapmazdı. Yediği yemeğe ortak ederdi onları. İçtikleri şaraba da ortak olurdu emekçileri. Kimi zaman işçileri kendisini öylesine sert eleştirirdi ki, şaşar kalırdım. “Patron kim burada? ” diye düşünmekten kendimi alamazdım. Ama o hiç karşı çıkmazdı bu eleştirilere. “Haklısınız ağam…” derdi hep.
Ben ilk gençlik yıllarımı yaşıyordum, merakla matbaadan içeriye ilk girdiğim yıllarda. Güler yüzle karşılamıştı beni. Sonraları sıkça gittim Karagöz Camisinin karşısındaki Işık Gazetesi ile matbaasına. Her seferinde güleç yüzle karşıladı beni Vedat Kutlar.
“Oooo gel bakalım yaşı küçük kendisi büyük yazar! ” diye iltifat etti hep. “Gaziyurttaki şiirini okudum. Harikaydı…”
İki sevdalı kalbin en gizli yarasını,
Bir bakış ki kudreti hiç bir lisan da yoktur,
Bir bakış ki bazen şifa, bazen zehirli oktur.
Bir bakış, bir aşığa neler anlatır,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta