Sevgili, değerli Mitat Enç’in adını her anışımda kendisiyle birlikte, aklıma “Uzun Çarşı’nın Uluları” da gelir. 'Uzun Çarşının Uluları' onun bir öyküler dizisinin adı. Okumayı öğrendiğim günden bu yana böylesine büyük keyifle başka öyküler okuduğumu anımsayamıyorum.
Bu kitabın ilk baskısını İstanbul İnkılap Yayınevi yapmış. Kısa sürede tükenmiş kitap. Yeni bir kaç baskısı daha yapılmış başka yayınevlerince. Ama yine de aramayla bulunmuyor. Demek ki her baskısı kısa zamanda tükeniyor.
Ah, keşke belediyelerimizden biri himmet etse de onu yeniden bastırsa...
Gaziantep’te Uzunçarşı çevresinde yaşayan ailelerin başından geçen bu keyif verici öyküleri 'Gaziantepliyim diyen, hatta edebiyata, öyküye ilgi duyuyorum' diyen herkes mutlak okumalı. Bu öyküler Gaziantepli'nin gerçek babacan kimliğini yansıtıyor da onun için. Siz de okumadıysanız hemen okumalısınız.
Mihat Enç, gözleri görmeyen bir hemşehrimizdir. Gözlerini 1930 yılında, “İstanbul Erkek Lisesi”ni bitirdiği sıralarda yitirmiştir.
Gözlerinin görmemesine karşın yüksek öğrenim ve master da yapmıştır. 1933-35 yllarında “Viyana Pedogoji Enstitüsü”nde “Özürü Çocukların Eğitimi” dalında öğrenim gördü. Üst Öğrenimini 1939-40 yıllarında Amerika’da yaptı.
Türkiye’ye dönünce Gazi Eğitim Enstitüsü’ne öğretim görevlisi olarak atandı. 1953 yılında da Enstitünün “Özel Eğitim” bölümü başkanlığına getirildi.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta