Atatürk’ten sonra Türkiye’nin kurtuluş yolunu ilk gösteren Cemil Sait Barlas oldu
Babamın bana anlattıklarına göre her sabah kalkar kalkmaz önce yıkanılır, paklanılır, traş olunurdu Yozgat Hapishanesinde. Sonra en güzel giysiler giyilirdi. Ütüsüz gömleği ve pantolonu olana rastlanmazdı. Sonra okuma faslına geçilirdi. Önce gazeteler gözden geçirilir, sonra önemli kitaplar sırayla sesli olarak okunurdu.
Öğleden sonraları da dil derslerine başlanırdı. Öğretmenleri Cemil Sait Barlas’tır dil derslerinde. Bu imrenilecek düzen içinde yaşamayı oradaki herkese Cemil Sait Barlas öğretmiştir. Gerekçesi de şudur.
“Bugün belki bizi ziyarete hiç kimse gelmeyecektir. Belki bizim topluluğumuz dışında bir insan önüne çıkmayacağız. Öyleyse kendimize gösterdiğimiz bu özen kime? Bu özeni kendimize göstermeliyiz. Çünkü bizler insan olarak herkesten önce kendimize saygı göstermek zorundayız. Önce kendimizi sevmeliyiz. Kendimize sevemezsek başkalarını hiç sevemeyiz. Kendimizi sevmeyince yaşamamızın bir anlamı olmaz ve yaşama tutkumuz azalır...”
Ah, keşke benim babam olsaydı Cemil Sait Barlas! Ve ah keşke Mehmet Barlas’ın babası olmasaydı o! .. Nedenini mükemmel bir babaya sahip olmanın kıskançlığı olarak algılayabilirsiniz. Ama aslında genelde herkesçe bilinen başka nedenleri de var. Bunu şimdi benim burada açıklamama gerek olmadığını düşünüyorum.
1905 yılında Gaziantep’te doğdu Cemil Sait Barlas. İyi ki de doğdu. Çünkü onun büyüyünce bu ülkeye vereceği büyük hizmetler olacaktı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta