Bezm-i Elest Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Bir isim verildi bana
Güzel yüzlü birinden kalma
İkinci emanetimdi şu nefesten sonra
Topraktan kalıbını çıkardım adaşımın
Kustum yontulacak fazlalıklarımı
Şimdi hatırladım yediğim ilk elmanın tadını

Yeri altımda, göğü üstümde istedim
Renklerin cümbüşünde toz pembeydi tuvalim
Koştum koşturdum, sevdim sevildim
Hiç durmayacakmış gibi yuvarlandım
Niteliksiz bir tarih şeridiydi çizdiğim resim
Şimdi hatırladım el frenini çekmediğimi

Soğukluk ruhuma işlemişti şu sıcak iklimde
Nefes nefese çıkış arıyordum
Gözlerim açıldı atalarımın gömleğini giyince
Tepiniyormuşum bir karış buzun altında
Boşunaymış nimete körlüğüm
Şimdi hatırladım katarakt ameliyatı geçirmediğimi

Sabırmış aşk hikayesi diye bildiklerim
Vuslatmış kıtlıkta rızık arayışım
Pişman gideceğini bilmenin aceleciliğindeyim
Verdikçe sırtımdaki küfe hafifler mi
Yükselir mi sağ kefem göğün tavanına
Şimdi hatırladım düştüğüm kuyuya el uzatanı

Yönümü buldum karıncanın gözlerinde
Gelirken ağlamış ve güldürmüştüm
Giderken ağlatma ve gülme temennisi
Yer de gök de üstümde
Yorgun muyum bilmiyorum
Şimdi hatırladım verdiğim ilk sözü