Bezgin Sarhoş Şiiri - Tunahan Gültepe

Yoruldu şiirlerim,
Bu kaçıncı kırık dökük güfte,
Beynimdeki uğultunun bestecisi;
Ya usta bir bestekarsın
Ya da öylesine bezgin sarhoş.

Ne zaman bitecek hasret
Arabeskin rengi sönecek mi tenimde?
Durdurmak için besteni
Taşlara çalmak bu garip başı
Yetmez mi?

Zaman akıp giderken
Öylesine boş, öylesine umutsuz
Nice geceleri;
Gözlerimden akıtıp,
Doldurdum kadehine.
Seni sarhoş eden;
Bu, şarap misali, gözyaşlarım mı?

Nice geceleri;
Sitem sarıp kanayan yerlerime
Merhemi acı çekmekle bulmadım mı?
Gönül dediğinin çilesi
Umulmaz, kör bir arayışa sürüklüyor insanı
İnsan, yaşamakla boyunduruk altında
Yaşamaya çalışmakla eziliyor
Bir insan hayal et
Hiç mutlu olmamış hayatında?
Söyle, umut var mı;
Süslerken hayallerimi bir intihar dansı?

İşte böyle kör olup
Aydınlık aramayı sürdürüyor insanoğlu
Bu aldanışın temelini;
Umut dediğin: gariban tesellisi yarattı.
Sen söyle, kalbin mührü umut etmekse;
Kalp kırmanın da yok mu cezası?