Yorgun, tutkulu,
Ceketi bir omzunda.
Her adımında
Umutsuzluk düşüyor ardı sıra.
Kaldırmış omuzlarını
Söyleniyor bezgin, kendi kendine.
Görmeden bakıyor yerlere.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
bezginin hali nice allah kolaylık versin....bana göre akıllı olan bezgin olamaz...bezginik ..umudun bittiği andır ki...allah kolaylık versin....sevgiler....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta