Hayatım ne yöne gidiyo diye düşünüyorum şimdi ve daha neler yaşicamı düşünüyorum.çocukluğumu düşünüyorum ve sonumu birazda …
Hayat doğumla ölüm arasında o kadar çok şey saklıyoki.ne yaşicağımızı bilmeden yaşıyoruz.hep iyi şeyler düşünüyoruz.peki istediklerimizin ne kadarını yaşayabiliyoruz?
Kendimi yargılıyorum,hayatımı, ne yaşadığımı ve aslında ne yaşamak isterken neler yaşadığımı düşünüyorum.ve bunların sonunda cevabını bulamadığım bi soru
Biz yazılmış kaderimi yaşıyoruz? yoksa kaderimizi kendimizmi yazıyoruz?
Çocukluğum geliyo aklıma.hep büyümek istedik.SEVMEDİK ÇOCUK OLMAYI..ne tuaftır ki şimdiyse hep çocuk olmayı istiyoruz.büyümenin bedeli ağırmış.
Aslında hiçbir zaman kötü insan olduğuna inanmadım.kimse dünyaya kötü birisi olarak gelmiyo.sadece kendimize,öfkemize,hırslarımıza yeniliyoruz.
Çocukluğun en güzel yanı..tos pembe hayaller vardır.bir bez bebekle anne yada baba olursunuz,bazen bi doktor olur hayatlar kurtarırsınız,bazen öğretmen olursunuz bir sürü öğrencileriniz olur…yani evren bir çocuğun elindedir.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta