Bez Bebek Şiiri - Semiha Türkmen

''Yağmur damlaları iniyor usul usul geceye
İçimdeki korları söndürmek istediler
Onlar bile artık saf temiz değildiler
Çünkü tozlu bir hikayeden çıkıp geldiler,,

Küçük bir kız çocuğunun elindeki bebek gibi
Yere düşüp düşüp oynanan
Sessiz ama donuk bir avuntu belki
Ama sımsıkı sarılıp uyunan
Rolden role girerdi bez bebek
Bazen sevimli bazen şımarık
Ama sonunda hep sessiz bir köşede ve içine kapanık
Sonra birden hayalleri canlanıverdi bebeğin
Adım attı, yürüdü ve koştu

''Yağmur damlaları avcuma, yüzüme düştü
Sonra damlalar göz yaşlarıma karıştı
Göz yaşlarım yüreğime doğru yol aldı
İçimin korları ne söndü, ne soğudu
Belki de bir kıvılcımlık ömrü vardı
Belki de bu son oyunumdu,,