Beyza Muhçu Şiirleri - Şair Beyza Muhçu

Demis ki yaradan
Kimi benden çok seversen onu senden alırım
Sevmem sandim
Ama taptim
Bilemedim
Ogrendim

Gelme diyorum git
Anlamaz seni duvarlarda
Kaldin yine yalniz basina
Anlamaz seni duvarlar da
Ustune gelirler
Tipki herkes gibiler

Alamadigim nefta’nda mutena bir laviniamsin
Şuride gonlum malihulyana dusmus
Ben ki vahid cehrende senin dildadenim
Sen benim elzemimsin
Beni dilfiruz eylersin
Ayn-ur rizamda namutenahine karsilik ben meftun oldum

Didende ben meftun bir meczup
Ab-ı bade renginde sen ki hayal muhal bekil
Haddi imkan midir vuslat
yoksa haric-i akil
Ayn elemdir bi’l fazil muhal
Mehd’inde bir piyale badeni icip nuş eden canan

Keske gormeseydim
Kaldirmasaydim kafami bakmasaydim
Bilemezdim canimi yakacagini
Nasil bir insan bu kadar sever cellatini
Gunler haftalar aylar yillar gecti
Siradaki asir mi

Biterken bir gün daha
Batarken güneş çıkarken ay semaya
Mutlu değilim yine akşamları
Bilmiyorum niye
Içimdeki his yeter diye umuyorum
Ve kapatıyorum gözlerimi

Korkuyorum korkmaktan
Istemeyecegim seyleri yapmaktan
Sonrasinda pisman olmaktan
Ve asla unutamayacagim bir ani yasamaktan
Korkuyorum son gunlerden
Korkuyorum gozlerden dusmekten

Ne olur olayim hasta
Safak vakti sokunceye kadar azraili gonder bana
Dolsun cenazem yarandiklarimla
Gomuleyim tek basima dusman misali topraga
Ah firuzan sen bari yapma
Ruhen yanimdasin bedenimi anlamazsin

Sen ki
Bir kivilcimken alevlendin
Buyudukce buyudun yeri geldi
Mideme dokundun
Yeri geldi o koca alevinin icinde
Beni zangir zangir titrettin

Ben senden baskasini sevemeyecegim
Haramsin bana
Vicdan azabi gibisin
Aklima geldikce aglatan
Korkardim gorunce gozlerini kacardim gizli gizli
Kayboldum sende pusulam oldun