Bugün ruhum yorgun deniz;
Dokunma kanatlarıma,
Uçamam...
Sesine vurulmuş bir bezirgan yüreğin mısralarına
Bir bir acı düşürürken,
Ayağıma takılan umutlarımı topluyorum.
Firâri mahkûmlar gibi köşe bucak kaçarken gözlerinden,
Kalbimin sokağına girişinle tedirginleşiyor ömrüm.
Firâk'ına yenik düşerken, yokluğunun kekremsi tadıyla boğuşuyorum.
Lugâtımdan kaybolurken harfler bir bir
Lâl'e bürünen hâlime seni de katarak yola çıktım Ahrâz'ım!
Hayat hoyrat,
Yorgun,
hâlsiz nefesim.
Bir kelime daha dökerse içim,
kül olacak bedenim…
İhtişamını yitiren cümlelerde,
Sessiz bıraktık içimizdekileri,
Susturuyoruz bizdeki beni.
Artık,
Vakti gelmeliydi.
Dar sokaklardan geçiyorduk,
Sen canımın öbür tarafı,
yüreğimin yaralı ağıdı.
Sen gönlüme derin âh bırakan,
içinde beni kıvrandıran.
Dimağımda dolaşan ürkek ve kırgın kelimeler,
Önüme çıkan tüm cümlelere küsüyorum.
Oysa;
Firakıma düşen hüznü elimin tersiyle iterken,
Sakındığım rahmetten korkuyorum ALLAH’ım.
''... sessizce birikmiş tüm yaralar yürekte rûşendir,
vazgeçilecek olsa bu iftirak nedendir! ..''
Salıyorum yüreğimdeki ince kanatları kuşları,
İhmâle uğrayan beklentilerimi sarıyorum harflerin sessizliğine,
İçimdeki çocuksu özlemle durmadan harcağım gülüşlerimi,
D\ilimi hüzne boğduğum
Sensiz o kadar y\ârsız kaldı ki yaralarım;
Hüküm giydirdim ayrılığa
Uğramasın bana
Uğramasın yanıma...
Ayrılık kolay mıdır acaba?
bir yerlerde karşılaştık seninle,
bilmiyorum,
hatırlamak;
içimde rahatsız onca düşünce
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!