Beyza Şiiri - Ayşe Balta

saçlarını dağıtır eylül göz süzerek
ıslak burunlarıyla soluklanan
ürkek bakışlı kısır atlara.
ve Beyza!
talan yeri yürek
kavimler göçünden kalma

ilahi bir mesaj mı bu
yaratılışın özümü yoksa
yoksa dağların ardında saklanan
güneşin ilk ışıkları mı, içimi aydınlatan
ne dersin?
belki hepsi yalan da,
gerçek olan sensin Beyza.

daha hoşgeldin demeden yeni güne
ruhumu üflüyorum
çaresizler cennetine

işte genişledi rahmi göklerin
ağlayarak geliyor bir gün daha
durma!
üfle ruhunu o kadim cennete,
ilahi ezgiler eşliğinde.

dinle adanmışlığımı Beyza,
bu senfoni yalnız sana!

bu sefer de sen ol ruhumun klavuzu
Beyza!
tut kanatlarımdan, uçur gideceği yere
müjde-i devran diye haykırsın melekler
kapatsın gözlerini gökler de
bakmasın mahremine

ah Beyza!

bir kerecik dokunmadın saçlarıma
viran oldu, çöl oldu yürek
çöllerime düştü Musa
hasret oldu, yol oldu yürek
sapladı asayı hasretime
hazan oldu sensiz yürek
sensizlik 'sen' oldu
gülüşünle serab oldu yürek

(10.11.2005 / 15.00)