Beytullah'ta Şiiri - Halil Gökkaya

Bu ezanlar kalplere nur,
Döker geçer Beytullah’ta…
Habeşli Bilal’ın hüznü,
Çöker geçer Beytullah’ta…

Parlar herkesin yüzleri,
İhlâs doldurur özleri.
Sanki Resul’ün gözleri,
Bakar geçer Beytullah’ta…

Vazgeçtim dünya aşımdan,
Huzur duydum gözyaşımdan.
Ben dursam, aklım başımdan
Çıkar geçer Beytullah’ta…

Fırsat bilip genç çağını,
Sıkılaştır dost bağını.
İsteyen gurur dağını;
Yıkar geçer Beytullah’ta…

Gidebilsem her senede,
Gönlüm kanmıyor yinede.
İnsan ne usanır ne de,
Bıkar geçer Beytullah’ta…

Tekbirle kalkan elleri,
Sandım cennetin gülleri.
Yârin sevgisi dilleri,
Yakar geçer Beytullah’ta…

Âdem’den miras bu zemin,
Neresi buradan emin?
Âmin dalga dalga âmin;
Akar geçer Beytullah’ta…

Soyun maldan, mülkten soyun,
İhram kefen, zemzem suyun.
Teslim olmuş kullar boyun,
Büker geçer Beytullah’ta…

Neler verilmiş son dine?
Halil sığmıyor bendine!
Bu tarifsiz aşk kendine,
Çeker geçer Beytullah’ta…