Beytullah Aşkı Şiiri - Adem Armağan

Yaşım otuz idi Kâbe’ye vardım,
Mevlam nasip eyle,mü’min kullara,
Hacerül Esved’i aşk ile sardım,
Çok şükür,hamdolsun, aya,yıllara.

Bir gittim,bir daha gidesim geldi,
Beytullah’ın aşkı bağrımı deldi,
Tavaf esnasında, insanlar seldi,
Mevlanın aşkıyla düşsem yollara.

Allaha hamdolsun,zemzemi içtim,
Safa ve Merveye,say için geçtim,
Doğru yolu orda,ibretle seçtim,
Sabır lazım sahip olduk dillere.

Safa ve Mervede hervele yaptım,
Müzdelifede de,taşları kaptım,
Şeytanı taşlayıp,yolundan saptım,
Orda dokunmadım,çiçek,dallara.

Arafatta dua, kabul oluyor,
Allah’ın aşkıyla,insan doluyor,
Kıymetin bilenler,hacca geliyor,
Namahreme bakma,sağa,sollara.

Kurban kesmek için,Mina’ya gittim,
Beytullah yanında, tövbeler ettim,
Veda Tavafında, eridim,bittim,
Değer vermez oldum,para,pullara.

Medine’ye gidip,ziyaret ettim,
Muhammed Mustafa,aşkıyla bittim,
Şefaat eyle sen,ben de ümmetim,
Mekke’yle,Medine,benzer ballara.

Azrail gelip de, oltasın atmış,
Cennetül Bakiye pederim yatmış,
Kul Armağan baban ölümü tatmış,
Vefaat edenler konmuş sallara.