Beyti Celil Şiiri - Mustafa Yaralı

İnsanda Kâbe’yi göremeyenler,
Uzza’ya, menat’a, lât’a dursunlar.
Bir gönül sırrına, eremeyenler,
Mümkün mü? Yönünü Zat’a dursunlar.

Onların atadan, kalmadır dini,
Dinsizken dinliye, bulaşır kini,
Sivriltip şeytanı, bileyip cini,
Masum sinelere, bata dursunlar.

Hayal deryasına, aklını salıp,
Öteyi düşlerken, beride kalıp,
Rivayet sözleri, diline alıp,
Gerçeği bir yana, ata dursunlar.

Oturup kalkarak, ünlü şanlıyla,
Kalbi değil, secde yapıp anlıyla,
Suretle uğraşıp, sevap zannıyla,
Kadere, kazaya, çata dursunlar,

İç içe gizlenmiş, doğruyla yalan,
Özünden habersiz satan ve alan,
Tevhidin dışında kim varsa kalan,
Şirklerine şirki, kata dursunlar.

Her Cuma binaya, toplanan para,
İçi boş mabede, açılan yara,
Ey kardeş Kâbe’yi içinde ara,
Hocalar taklidi, sata dursunlar.

Mesnetsiz isnatla, bizle tan edip,
Ölü eti yiyip, ağzı kan edip,
Yaralıyı dinden, çıkmış zan edip,
Gıybet pazarına ata dursunlar.

21.11.2011…Mustafa Yaralı