Beyoğlunda bir gece,
Sokak lambası dibinde,
Yarı cıplak;
Kadının birisi,
Yüzü gözü kan içinde.
Kullanılmıştı,bedeni.
Dayak 'da yemişti;
Körkütük'de sarhoş;
Dili pelteli.
Döşek sanmıştı yeri,
Serilmiş evi gibi.
Nerede.! Ailesi,
Nerede seveni.
Belli..!
Namus yaftasına sarılmış birisi,
Namussuz etmişti, garibi..
Sefildi.! .
Eğer 'ki; Zengin olsa idi,
şımartılarak,sevilir,
Pamuk yatağında;
Zevk içinde
Şimdi yatar' idi.
İstanbul
31.5.1982
Kayıt Tarihi : 11.10.2004 01:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Namus nedir diye yargiliyor cehaleti, cerahin keskin nesteri gibi, topumun kalbine sapliyor toplumun uzattigi hanceri..
Paslanmis, köhnelesmis, artik ise yaramayan toplumun cürümüs kurallarina dur demek istiyor..
Anlamli ve yargilayici bir siir...tesekkürler sair arkadas...
iyi ki varsin.. :)))
Saygilar sevgiler...
Bazen hıçkırık
Bazen sessiz bir çığlık
Bazen de sevgi olan
O kadınlar dediğimiz...
Bu şiirim aklıma geldi...
Farklı manzaralardan çarpıcı bir kesit ve gerçeklik...
TÜM YORUMLAR (3)