Beyoğlu’nun Orta Yerinde Şiiri - Çile Ce ...

Beyoğlu’nun Orta Yerinde

Galata, Taksim arası Beyoğlu
Beyoğlu’nun ‘orta yeri sinema’
Sinemaysa sinema, bundan ona ne;
Yaşı beş bilemedin sekiz,
Çömelmiş;
Kaldırımın ora yeri değil kenarı.
Önünde tartı...
Neyi tartar, kimi tartar?
Kürdün çocuğu!
O küçük elleri ile tutmuş tartıyı,
Sanırsın fırlayıp kaçacak,
Ellerinde tartı.
Dikildim yanı başına;
Seslendim ‘tartarmısın’diye
Kim bilir nerdedir ne yapıyordur?
O kendi dünyasında.
Elimi uzatım;
Okşadım saçlarını.
Başını kaldırdı; gülümsedi.
Hafiften geriye yaslandı,
Ellerini tartıdan çekti, tartıl dercesine.
Çıktım tartıya, günahlarımı tartmak için.
Ben korktum bakamadım,
Kürdün çocuk söylemedi;
Kaç hokka çektiğini günahlarımın.
Adını sordum! ...
Agit dedi.
Üşüdüm, acıktım.
Yürüdüm. On arşın kadar! ...
Agit in açlığını, üşümesini alaraktan
Dayanılır gibi değil, sol göğsümde sancı,
Sanırsın saplanmış, “Malta bıçağı.”
Düşmemek için Beyoğlu’nun orta yerine,
Tutundum, ten satıcısının yaslandığı direğe.
Üşüyen bedenimde bir sıcaklık hisetım...
Çevirdim başımı ısının geldiği yöne;
Bir metre ileride, bir çift ceren göz.
Bakar bana öylesine.
Sanırsın Oltu taşından, bir çift boncuk.
Dudaklarım titreyerekten adını sordum;
‘çi ye’? Dedi
Ne olacak ki, adını bilsem!
Belki Dilandir, belki de Beriwan.
Yedinin üstünde değil yaşı.
Oysa sığdırmış yedi yaşına;
bin yaşı.
Bir elli koynunda,
bir ellinde selpak mendil
Üstünde mont,
Alır içine bir onun kadarını
Ayağında, naylon terlik,
Ayaklarım buz kesti.
Oysa ‘ecco’ marka bot var ayaklarımda.
Akmaya başladı gözlerimden.
Sol göğsümün yarasının kanı;
Aldım, bütün selpak mendillerini,
Yaşı küçük kendi büyük,
Kürdün kızının ellerinden,
Közlerimden akan,
Yüreğimin kanını silsin diye.
Yürüdü ‘Dilan’yada ‘Beriwan’! ...
Sonra durdu,
döndü baktı;
Hiç bir şey demeden,
Her şeyi diyerekten
O Oltu taşından
boncuk ceren gözleri ile
Bense! .
Beyoğlu’nun orta yerinde,
Ten satıcısının yaslandığı,
direyin dibine, yıkıldım kaldım.
Dizlerim taşımadı.
İnsan olmanın günahlarını! .

Çile Cenbey