Beyoğlu Hatırası Şiiri - Ümit Göksel

Çok büyük bir hata yaptım,
değer verdim değerin ne olduğunu bilmeyen birine.
acıdım, acınılmasında daha beter haline, halbuki sen karışıyorsun sana nebe?
bir insan 7 sinde neyse, 70 inde de öyleymiş desenize..

Sen fondip yapılan bir duble rakıya mezesin,Sen duvarları rengarenk, yüksek sesle konuşulunca yan odadan sesler duyulan,
koskoca bir yatakta buruşmuş çarşafa sarılmış,sahte kahkaları ağlamalarına karışmış,harabe bir otel odasında,düşmüş değil hiç kalkmamış bir kadınsın

karlı ve soğuk bir gece, Bundan üç beş sene önce,şubatın yirmi yedisinde, günlerden Salı,sene ikibinbeşte. beyoğlunun arka sokaklarında bindokuzyüz bilmem kaclardan kalma köhne bir meyhane.
içeride tütün içmekten parmakları ve bıyıkları sararmış yaşlı başlı adamlar,kırbeşlik bir taş plakmı çalıyordu ne?
hayret ettim nasıl geldiyse hala günümüze.
parmağımı soksam içine girecek kadar çatlaklar var duvarda.
içki gırla doldur boşalt, görmüyorum adamları dumandan karşı masada.
yere düşüp parampaça olmuş bardak gibi, bir kadın vardı yarı baygın durumda.
ucuz işporto malı boyaları sürmüş yüzene, ağlamaktan onlarda akmış eline eteğine.
bir elinde rakı kadehi,diğer elinide vuruyor masa, ve şöyle diyor,bir tane daha,bir tane daha,
gelip geçtikce yanından 60 yaşını geçkin garsona.
Sokuldum ve şöyle dedim, daha fazla içmemelisiniz bayana.
ayağa kalkıp fırlattı elindeki kadehi karşı duvara,sesinin cıktığı kadar bağırarak kimse acımasın karışmasın dedi bana.
iknalar, cabalar, yalvarıp yakarmalar,zor olsada sonunda güven verebildim bayana.
ışıklar ağır ağır kısılmaya başladı yorgun sandalyelerde masalara bir bir kapandı.
gecenin üç bucuğunda beyoğlu sokaklarında yarı baygın bir bayanla bayağa cesaret ister dolaşmak sokaklarda.
yapacak bişey yok, kucakladım elameti göğüsleyip kıyameti,sarmaş dolaş ağlama,bazen arada bir kahkaha,şansımız yaver gitti, vardık sağ salim eve,,saat beş sularında…
işte böyle olmuştu onunla ilk tanışmamız,nereden nereye demeyin, kaçış yok yaşarız mutlaka ne yazıldıysa alın yazımız..
bu yollardan dön diye çok anlattım nafile,kadar da tatlı çıtıpıtı,doyulmuyor bakmaya o puslu gözlerine..
biraz konu açıldı üç beş gün geçti aradan,bir sevdigi varmış bunun,çekip gitmiş bir fahişenin ardından.
Gururuna yedirememiş bir fahişe uğruna terk edilmesi,onu sevdiği için sözde cezalandırıyorumuş kendini….
çok aramamış sınığacak bir liman bulamamış, bir dost buldum sanmış onunda yatakta son bulmuş tesellisi…
3 5 gün sonra tekrar gittim meyhaneye,masaya oturunca garson geldi yanıma elinde bir meyle.
sen yenisin buralarda halinden belli,bu mekanda herkeze aynı yalanları söyledi,timsah gözyaşlarına inanma o kadının dedi…
sanki bir suçluymuşum gibi tüm gözler benim üstümdeydi … daha fazla duramadım hızla uzaklaştım mekandan, bende almıştım nasibimi ALLAHın haram kıldıklarından