Beynimiz Şiiri - Naki Aydoğan

İlk ne konuştum
Anne baba
İlk işçilerim ebe beyinlerim
Ellerinizde kutsal emanetim
Ellenip ayaklanınca
Kızmaya da başladınız
Yavaş yavaş
Yoruldunuz belki bıktınız
Yetiştirmek öyle kolay mı?
Sürekli sürekli her gün
Hep yeniden yeniden
Hem kendinizi hem de beni
Ve kardeşlerimi de
Yeniden yeniden ürettiniz
Her daim kendini
Üreten yegâne markalar gibi
Ürettiğimiz ürünlerimizde birer marka
Biz mi üretiyoruz
Yoksa ürünlerimizde mi?
Kendi kendini üretmeye başladı
Aramızda ki ilişki iş mi?
İşimiz mi?
İşimizin beyni ne
Oynadığımız oyunlarımız
Birlikte halay çekince
Birlikte çalışırız
Beynimizin şekli devletimiz
Birlikte yönetişimiz
Birlikte çalışırız
Birlikte uygarlığımızı kurduk
Sonra boş zamanımız boş zaman dolunca
İşimizi oyun ettik
Artık bilgisayarlarda oynarız
Bir dişi bir erkek
Bedenlerimizi oynar isek
Neslimiz ürer
Elle verip toprakla oynarsak
Oyunlarımızı kurgular
Maddeyi de dönüştürürüz
Ve oyun oynamakla
Çirkiğinlimizden de korunuruz
Hizmet işimizde hizmetimizi aksataraktan
İşimizi öldürürüz de
İşte benim yalnızlığım işimde
Oyun oynayamayarak
Ve çirkinliklerden hep kaçarak
Ekmek bile almaya gidemiyorum
Bakkala
Komşuluk hesap ister
Tek başına yiyip içip uyumak
Öyle tek başına hak değil
Bir kedim bile yok
Dünyayı kurtarmaya çalışıyorum
Dünyayı kurtaran adamın oğlu bile değilim
Neler yazıyorum
Anne baba
Ben üretemiyorum kendimi
Kendi başıma sizin gibi
Ben çok bencilim
Geleceğe üretmeye top yekûn