Beynimi yıkayan cehennem Şiiri - Paşa Çeten

Aşkın doğuşunu, şehadetin yapısını gördüm
Ey çağın zamanı
Nur pınarının ey;
Bozulmayan güneş fışkıran bahar
Kur'an' nın akordu İslam'ın kıvılcımı
Serpildi gönüllere
Diriliyor gök, diriliyor yer
Bütün kainatı bağrında yaşatan denge
Tevhidi çağırsa yaşasa çocuklar
Özürlüğüne hakkın sesini assa

Yaradan unutuldu, Dünya talanda
Hazanı görmüş bezginler gibi azab
İnanç kabuğuna çekilmiş, üstelik tutsak
Kara gecelerde iniltiler insanlığı taşlıyor
Gündüzlerde inanca takılan kilit
Kahkaha zincirinde yokluığa esir vicdanlar
Simgeler tutsak Dünya'nın ekseninde dönüyor
Ey sen madde avcısı; akrepli sarayın kahramanı
Zilletle yıkadın kasıp kavuran zulümün beynini
Kin illeti cehennemin canında kızıl perdedir
Gecenin gözlerini kara elleri ile bağlayan zihniyet
Yılanın kuyruğunda yaralı akıl gibi dayatmacısın
Karanlığın gölgesini ortadan kesiyor hınç bıçağı
Yeniden sanki cahiliye devri başlıyor
Nemrut'dan, Firvun'dan, Ebucehil'den zihniyetleri
Zamanı soyan kara başlı, keskin tırnaklı alçaklık

Hileli terazide tartılan Dünya'nın dertleri bende
Lanet ve nefret birleşiyor inancımın önünde
Fitne kalbinde zulümün silsilesi eriyecek
Ey zihniyet; Hakkın ateşini haşlayarak sana yolluyorum
Hakkın yeryüzünü cennete cevirip yaşatması hakkıdır
Nur pınarının başında bozulmayan Güneş...