Beynimdeki su kırıntıları - 2

Aynadaki gözlerimdi gecenin içine dalan
meçhul bir karanlıktı gözlerimin esrarrengizligi
gözkapaklarımdı geceyi üst üstte bölen
genleştirilmiş yenilgilerdi üzerime gelen
cadde de duran arabalara çarpan bendim
ruhuma gecenin sarhoşlugu işlenmiş
-gözler gece sarhoş
plakasız arabalar ruhumda-
Üzerimde taşıdıgım beyaz gömlekti
ayrıntılarda saklıydı küçük lekeler
içimdeki zıtlaşmış kutuplara
kutuplardan imrenenler var
soğukluk lehebin kolunda
küçük lekeli beyaz gömlekti giydirdiğim kendime
-beyaz gömlek,leheb
kutuplarda Ebu Leheb-
yerdeki eşyalardı dağınıklığımın eseri
aynalarım kayıp ben kimim
otobiyografisi çekildi beynimin içindekilerinin
çevremdekilerdi kafamın betimsel şahidi
parçayı getiren meydana atom kırıntılarıydı
-kırıntılar yerde
kaldır
öp başına koy-
karantinaya almıştım
ruhumun görünmeyen bölümünü
sabah-ıssız oldu-derler ya o zaman
kovdum,kovuldum onunla
aynadaki gecelerdende
otlar aradım merhem için
baharat çarşılarında
-ıssızlık tükendi-derler ya degil o zaman
-geçmiş-
Küçükken gözlerim gözlüklü görüyordu yaşamı
yaşam arkadaşlarımın ellerinde toprağa dizilmişti
bilyeler toprağın üzerinde dağılırdı etrafa
-kapış malı helaldır-çıkardı ağızlardan
gözlüklerimi kırdı gözlerim göremedim artık yaşamı.