Griye alışmış düşlerim kal derim kalmaz mavilik
Sessiz geceleri özler beynimdeki orkestra,
Kulaklarım çığlıklardan yırtılır,
Dur derim girme içime huzur,
Akma geceme
Kalıcı değilsin bilirim…
Kiremitleri kafama düşer düşlediğim evimin
Yaralarım azar , süzülür gecenin kadifemsi yüzüne sürülür
Kaç mülteci öldü yüreğimin kimliksiz topraklarında
Dur derim girme içime ,
ölümün soğuk teni dokunurken tüm evrene…
Gelme ,bakmayan yüzün kalsın vurulduğum yerde
Yıkılırken benlik duvarlarım, içeriden kaleyi savunacak kimse yok
Görme ,yıkılınca duvar ben kalacağım çırılçıplak bir ceset
Dönme ,yüzümü görmeyen nefesini estirme tenime…
Kayıt Tarihi : 1.4.2019 20:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!