Güneş dogmasın pencereme sabah olmasın
Girmesin odama ışıkları gün kapımı çalmasın
Uyandığımda zifiri karanlıklara uyanayım
Acı gerçekle yüz yüze daracık odamdayım
Bir ben miyim bu girdabın içinde boğulan
Beyninin çıkmazlarında çırpınıp duran
Yoksa benim gibi başkaları da var mı?
Herkesin beyni böyle oyun oynar mı?
Çıkış nerede bir türlü bulamıyorum
Her defasında dönüp baştan başlıyorum
Nereye baksam yeni bir kapı yeni bir durak
Açtığım her kapı başka bir çıkmaz sokak
Yoruldum artık beynimle savaşmaktan
Her yenilgiden sonra yeniden başlamaktan
Unutmak unutulmak yok olmak istiyorum
Aklımı atıp hiçliğimde kaybolmak istiyorum
Sebati Manav 23 Mart 2017
Sebati Manav
Kayıt Tarihi : 27.6.2023 01:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!