Beynim Ruhum Kalbim Şiiri - Fatih Güler

Beynim volkandan farksız
Ha patladı, ha patlayacak
Çünkü onun içinde
Neler var neler
O, bu, şu
Onlar, bunlar, şunlar
Hepsi, her şey var
Yani yok yok
Aşktan tut nefrete
Aileden tut yabancıya, veya ele
Dosttan tut düşmana
Melekten tut şeytana
Beni sevenden tut, sevmeyene
Bana her türlü çalışandan tut
Türlü türlü zarar verene
Hepsinin içinde de türlü olan
Dal ağacına tutulur gibi tutulur
Azap yangınına düşüp yanmamak için
Beynim o kadar dolu ki
Tek kıvılcımla tutunduğum dal kopar

Ruhum deniz gibi
Bazen durulur, bazen dalgalanırım
Kirlenip kendi kendime temizlenirim
Kuma gider gelir düzene sokarım
Sert kayaya çarpar tekrar çarparım
İçerisine girmeyen asla kalmaz benim
Güneş tepemde doğarken duygum üşür
Güzel bayanlarla yakışıklı erkekler
Gözümün önünde şen şakrak eğlenirken
Yürek yaşlarım hiç dayanılmaz şekildedir

Kalbim aşktan farksız
Efendice elife aşıktır
Kalemi ona adayarak
Sadece elife yazar
Bazen hece hece, bazense akrostiş
Ama illa kalemim deftere akar
Güzeller güzeli o dört harfliye
Yüreğime sızı girer cevap alamazsa
Kaybetmekten korkarım ne yapım garibim
Yüreğim nasıl eser kimse bilmez
Dar dünyama elifi sığdırmaya gönlüme
Kim bilir kaç teşbih kırdım
Bu dünyadaki tek dileğim için
Kalbime ters yürekleri kırdıklarımla birlikte.