Beynelmilel Aşk Şiiri - Muhammed Çelik

Çılgınca yaşayalım,fütursuzca
Sevelim,sevişelim yarın yokmuşcasına
Nefes mahkum edemesin bizi dünyaya
Mahpus olalım sevdalara
ve esir düşelim her birimiz bir kadına
Yarin eline değdimi gayrı bir el
Hüzünlenelim hep beraber beynelmilel
Kimimiz hristiyan kimimiz müslüman
Yakarış eder Tanrı'ya insan,
''Dayan yüreğim dayan''
Gelin meydan okuyalım güneşe,aya
Aydınlatsınlar dünyamızı kolaysa,
Sevdiceklerimizin gözlerinden fazla
Hristiyan mı müslüman mı sorma ona
Koyulacak bedenleri aynı mezara,
Ya da külleriniz aynı kavanoza
Ve kavuşacak ruhları elbet
Tanrı'nın onlara bahşettiği lütufta
Ah Tanrım,
Ne çok insan tanıdım
Onlar bana yaklaştıkça,
Ben onlara uzaktan tanıdık kaldım
Her yerde sevginin tohumunu aradım
Ama bak,yeniden küllerimle başbaşayım
Alaturka gömlek ve paspal bir ceketle
Yeniden sokağın karanlığındayım
Ah tanrım,
Ne çok insan tanıdım
O kadar benimşemişler ki yüzlerinde ki maskeyi
Ve çok sevmişlerdi,
Ne yapacaklarını söyleyen bilinmez yöneticiyi
Ah,resmen taşa dönmüş beyinleri
Ve Tanrım,
Sonunda yine kendimdeyim
Ben yine münzevi.