Beynamaz Şiiri - Bilal Örer

BEYNAMAZ

Kalkınca ellerim, başladı salah
Dimdik kıyamlardan, yere devrildim
Sarstı bedenimi içimden bir ah
Aklımı başımdan aldım, delirdim

Eğildim huzura, eyledim rükû
Kaldırdım ruhumu, uçsuz göklere
Ayağım altında gördüm cenneti
Ağır yük omzumdan düşünce yere

Varınca secdeye, açtım gözümü
Baktıkça kör oldum ve yine gördüm
Mıhladım yerlere, titrek dizimi
Sürüne sürüne, hakka yürüdüm

Doymadım… Bir daha bir daha secde
Allah’ım bitmesin bu muhteşem düş
Ey mümin yüreğin gelince vecde!
Ne gördüğün olur ne de gösteriş

Duaya başlarken, susmuştur dilim
Daha ne isterim şu huzur yeter
Utanır ve titrer açık ellerim
Duaya hürmetten sükûnla bekler

İstemeden veda ederken, birden!
Gözlerim nemlenir ve içim sızlar
Seccadem secdede “bitmesin” derken
Size ne oluyor ey namazsızlar?