Beylik Tepesi ve Kartal Şiiri - Ercan Ce ...

Beylik Tepesi ve Kartal

-yaşamak zordur, ölmekse kolay
kendinde başkasını görene-

pazarı bulanla pazarlayanın
aynı çanaktan beslendiğini
bilseydi köle
korkuyu aşıp bilselerdi
hakim tepeler düştüğünde
bir avuç beyefendinin ve ayakçının
önünde nöbetçi arkasında büstle
birbirini kollayarak
kuru yasalara tutunduklarını

ne bey ne köledir kartal
ne cahil ne aydın ne uşak
pazara düşmez ayağı
olmaza kanat vurdukça
altında küçülen kayalar
yorgana dönen ağaçlar
toprağa örtünür sessizce

direnci-kartalı bilmezler
baş efendiye hizmet edenler
kaderini belirlemek yerine
uşaklığa verdikçe gücünü
içinde büyüyen zalimin
soluduğuna şükredip
onura karşı dururlar

yüzlerini örten karanlığı
inatla üfürür dağ vurur taşlara
açlığı kaderden sanıp
karanlığın ana rahminde
cennet hayaline binerler

bilmezler ki kartaldaki güvenin
cennetten cehennemden
taştan evinden değil
zora-olmaza karşı cüretin
arınmış duruşunda olduğu
bilmezler ki çiçeğe duran sevinin
kayayı çatlatan dirençle
toprağa kök saldığını

açlıkla kölelik kardeşse hâlâ
baş mimarı korku
karanlığa el açıp bel verdikçe
yaşar beyliğin yedi ceddi

bir avuç suya tohumdan çıkıp
kök atan damar / başkaldıran filiz
kayayı çatlata çatlata büyür
varsın güneş taştan ışıldasın
bölsün kulluğun kör kuytu gölgesini
dönüp devrettiğinde nöbeti
gecenin koynuna asılır nasılsa
birbirini bastıran sesleri
cehennemin

el pençe durmayı yaşamdan sayanlar
bilmezler sızıyı, azınca büker boynunu
vadiye yayılan dolunay seyri bırakıp
başlar kuytu karanlığa vurmaya
dik kayalarda kartal yuvası
dik kayalarda cüret süzüle süzüle
meydan okur beyliğe

Toprak Tutsun Külümü