Beyler - I Şiiri - Necati Keçeli

İnsanım diyen 'İNSANLAR'...

Hayatın binlerce hazinesi içinde, umut yâda
Üzüntü seçmek sizlerin elinde...
Bir birinizi en iyi tanıyan sizlersiniz,
Ömür boyu bir birinizi sevin, sırt sırta verin
Beraber olun, bütün zorlukları birlikte aşın...
İNSANLIK; sevmek, koşmak, vermektir,
İNSANLIK: saygı duymak, itaat etmektir...
Hiç bir olay, hiç bir canlı, aranızı bozmasın
İnsanı, insan gibi sevin...

BEYLER

Varoşların çamur olan yolunu
Beyler yürümeden bilemezsiniz
Karnı aç yatan fakirin halini
Arayıp sormadan bulamazsınız

Üstü başı pistir kirin hamalı
Topluma giremez sanki damalı
Giydiği elbise yırtık, yamalı
Yüzüne bakıp da gülemezsiniz

Düşünce unutur kendi soyunu
Sokak çeşmesinden içer suyunu
Elleri cebinde korkak huyunu
Seyrederek mutlu olamazsınız

Ne köyü kalmıştır nede kasaba
Onun için ölmüş anayla, baba
Tahtada yatarlar altında aba
Siz orda oturup kalamazsınız

Gözleri çapaklı biraz az görür
Yüzünde yılların izleri durur
Yanına yaklaşsan hemen kızarır
Onun göz yaşını silemezsiniz

Necati kaşığın var ise balda
Taş değmiyorsa tekerine yolda
Yılların geçerken düşte masalda
Onları görmeden bilemezsiniz

Necati KEÇELİ
İZMİR 04.09.2008